تاردودیستونی یک دیستونی مستمر نادری است که در پی درمان با نورولپتیک ها پدید می آید. این مشکل از نظر درد و رنج همراه, ناتوانی ایجاد شده و مقاومت آن در برابر روشهای درمانی بی همتا است و نشانه های آن با پیچ و تاب خوردن و اسپاسم عضلانی پیوسته, که بیشتر سر و گردن را گرفتار می کند به صورت تورتیکولی, رتروکولی و یا آنتروکولی دیده می شود. گرفتاری عضلات پشتی می تواند به اپیستوتوس و با چرخش محوری به اختلال در راه رفتن بیانجامد. افراد جوان, جنس مذکر,عقب ماندگی ذهنی, سابقه پیشین ضربه مغزی,درمان برای تشنج به عنوان عوامل ویژه خطر شناخته می شوند. در چند سال اخیر هشت مورد تاردیودیستونی دارویی که تحت درمان با نورولپتیک های متعارف و جدید قرار گرفته بودند, تشخیص داده شده اند. این بیماران پیش از تشخیص تاردیودیستونی دارویی با روش های گوناگون دارویی تحت درمان قرار گرفته و به هیچ کدام پاسخ نداده بودند. این بیماران بدون توجه به بیماری زمینه ای با کلوزاپین و کلونازپام تحت درمان قرار گرفتند و با کنترل .W.B.C درمان ادامه یافت. از هشت بیمار, چهار مورد از تاردیودیستونی بهبودی کامل پیدا کردند, دو مورد علایمشان کاهش چشمگیر یافت, علایم دردناک و ناتوان کننده از بین رفت اما اثرات بیماری شبیه تاردیودیسکینزی باقی ماند. دو مورد درمانشان ادامه دارد و به طور کلی رو به بهبود هستند. آزمایش کافی کلوزاپین در درمان تاردیودیستونی را می توان به عنوان یک گزینه درمانی مفید در نظر گرفت.